شعله ی پیسوز.

چون درویش هندویی

به احشای طلایی خود مینگرد

و به رویا

در فضایی تهی از باد

خسوف میکند.

لک لک روشنی,

از آشیانه منقار میزند

بر انبوهی سایه ها

و لرزان پیش می آید,

تا چشمان گشوده ی

بچه کولی مرده.

از کتاب:نه,نمیخواهم ببینمش.

سروده:فردریکو گارسیالورکا

ترجمه:یغما گلرویی

انتشارات دارینوش